মৰমৰ মৰমী ঐ (২)

মৰমৰ মৰমী ঐ
অ’ মোৰ জানৈ…
মই হেৰাইছো তোমাৰ মাজতে
তোমাৰ মাজতে,
সপোণৰ সাগৰতে;
সাৱতি ধৰানা মোক আৰু জোৰকে
তোমাৰ বুকুতে,
যৌৱনৰ ৰাগতে।

ভাৱিবলৈ নাই মই কোনে কি কৈছে
কোনে হাঁহিছে,
কোনে নিন্দাইছে;
হাতত ধৰি যাম মই তোমাৰ বহু দূৰ
যদিও কোনোবাই জোকাইছে,
কোনোবাই চিঞৰিছে।

বাপেৰ-মা লে তোমাৰ নাই
মোৰ আৰু একো ভয়;
কমাইছো টকা চলাইছো বুলেট
তেওঁলোকো দেখিছে বাটতে ৰয়।

চিনাকি তুমি
হ’বলৈ নাই অভিমানি;
মন পাখি তুমি
দিবলৈ নাই চকু পানী।

মৰমৰ মৰমী ঐ
অ’ মোৰ জানৈ;
এয়াই কথা মোৰ
লিখিছো কবিতাত
লিখিছো তোমালৈ।

মই হেৰাইছো তোমাৰ মাজতে
তোমাৰ মাজতে,
সপোণৰ সাগৰতে;
সাৱতি ধৰানা মোক আৰু জোৰকে
তোমাৰ বুকুতে,
যৌৱনৰ ৰাগতে।

-দিনেশ কুমাৰ আচাৰ্য্য
১৯.০৪.২০১৭.